In dit voorbeeld laat ik zien hoe ik mijn kritische denkvermogen heb ontwikkeld tijdens het formuleren van het reframed problem binnen mijn beroepsproduct. Door verder te kijken dan de oorspronkelijke opdracht en actief te reflecteren op input van collega’s, stakeholders en mijn eigen aannames, heb ik geleerd om scherper te analyseren en betere keuzes te maken in de beginfase van een project.

Wat heb ik gedaan?

Toen ik begon aan mijn beroepsproduct dacht ik al snel te weten wat het probleem was: Young Professionals die via NEXT werken, ervaren te weinig contactmomenten. Maar tijdens de analysefase werd ik uitgedaagd om hier dieper in te duiken.

Ik heb gesprekken gevoerd met Eva (projectmanager), Wendy (begeleider), en verschillende collega’s. Daarnaast analyseerde ik eerdere interne pogingen om meer binding te creëren, keek ik naar marktontwikkelingen, concurrenten en feedback vanuit de doelgroep zelf.

Langzaam begon ik in te zien dat het probleem niet lag in het aantal contactmomenten, maar in de structurele afwezigheid van verbinding ná plaatsing. NEXT doet veel bij de instroom, maar zodra iemand begint bij bijvoorbeeld Rabobank of ABN AMRO, vervaagt het merkgevoel. Hierdoor voelen Young Professionals zich meer onderdeel van de opdrachtgever dan van NEXT.

Door kritisch te blijven kijken, actief door te vragen en eerdere aannames los te laten, wist ik mijn reframed problem scherp te formuleren:

“Hoe kan YoungCapital NEXT een sterkere en blijvende verbinding creëren met hun gedetacheerde young professionals, zodat zij zich structureel verbonden voelen met het merk, niet alleen bij instroom, maar gedurende het hele traject?”

Dat werd het fundament voor de rest van mijn beroepsproduct.

Bewijslast

Reflectie

Toen ik begon met mijn beroepsproduct, dacht ik al snel te weten wat het probleem was: er zijn te weinig contactmomenten bij NEXT. Klaar. Maar na verschillende gesprekken met Eva, Wendy en collega’s begon ik te twijfelen of dat echt de kern was. Ik voelde dat er meer achter zat, maar wist nog niet precies wat.

Normaal was ik snel doorgegaan naar oplossingen, maar dit keer koos ik bewust voor vertragen. Ik ben gaan onderzoeken, analyseren en verschillende inzichten naast elkaar gelegd. Het voelde in het begin ongemakkelijk, alsof ik te veel tijd verloor. Maar achteraf was het juist de beste keuze: ik kwam tot een heldere, scherpe kernvraag die de rode draad werd voor mijn hele MVP.

Wat ik vooral heb geleerd, is dat kritisch denken niet alleen nadenken is, maar vooral durven doorvragen, twijfelen en herschrijven. Het geeft veel meer kracht om met vertrouwen te zeggen: dit is écht het probleem omdat ik er de tijd en moeite voor heb genomen om het goed te begrijpen.

Deze ervaring heeft mijn manier van werken veranderd. Ik ben voorzichtiger met snelle conclusies en durf vaker terug te gaan naar de basis. Dat maakt me niet langzamer, maar juist zorgvuldiger en professioneler.

Feedback 

Eva gaf tijdens ons gesprek aan:

“Dit is precies het probleem waar we intern ook al langer tegenaan lopen, maar wat nog niemand zo scherp had opgeschreven.”

Wendy bevestigde ook dat ik goed had geluisterd, onderzocht en durfde te herformuleren. Dit gaf mij het vertrouwen dat ik op het juiste spoor zat en écht iets waardevols toevoegde.

Koppeling met Covey

Eigenschap 2 – Begin met het eind in gedachten
In plaats van direct een oplossing te bedenken, hield ik continu het échte doel voor ogen: structurele verbondenheid met NEXT creëren. Door dat eindpunt scherp te houden, durfde ik terug te gaan naar de kern en eerst het juiste probleem te formuleren.

Blik op de toekomst

Deze ervaring heeft mijn kijk op projecten veranderd. In de toekomst wil ik nog vaker kritisch stilstaan bij de vraag of we wel met het juiste probleem bezig zijn. Door meer te denken vanuit de doelgroep en niet vanuit de eerste indruk, weet ik zeker dat mijn werk als marketeer sterker en relevanter wordt.

Conclusie

Deze situatie markeert voor mij een duidelijk omslagpunt in mijn manier van werken. Waar ik aan het begin van mijn stage vooral handelde vanuit logica en aannames, heb ik tijdens het formuleren van het reframed problem geleerd om echt kritisch te kijken naar wat er speelt en vooral: waarom het speelt.

Door gesprekken aan te gaan, verschillende bronnen naast elkaar te leggen en eerdere aannames los te laten, durfde ik mijn aanpak volledig te herzien. Dat voelde spannend, maar bleek precies wat nodig was om tot een scherp geformuleerd probleem te komen dat daadwerkelijk relevant was voor de organisatie.

Ik merkte dat mijn analytisch vermogen groeide, maar ook mijn zelfvertrouwen. Ik kon beter onderbouwen waarom ik bepaalde keuzes maakte en durfde mijn ideeën actiever te verdedigen. De positieve feedback van Eva en Wendy bevestigde voor mij dat ik niet alleen meer vanuit de diepte dacht, maar dat dit ook waardevol was voor de organisatie.

Deze ervaring heeft me niet alleen geholpen binnen mijn beroepsproduct, maar ook in andere taken tijdens mijn stage. Het heeft mijn blik verscherpt, mijn tempo vertraagd (waar nodig) en mijn onderbouwingen sterker gemaakt. Kritisch denken is voor mij sindsdien niet iets ‘extra’s’, maar een standaard manier van werken geworden en dat neem ik mee in alles wat ik hierna ga doen.