In deze casus laat ik zien hoe ik leiderschap heb genomen door het gesprek aan te gaan over mijn reframed problem. In plaats van af te wachten tot mijn begeleiders met richting kwamen, koos ik ervoor om zélf mijn koers te bepalen, mijn analyse te onderbouwen en het gesprek met Eva en Wendy te initiëren. Hierdoor werd het geen opdracht “die ik moest afronden”, maar een traject waarin ik zelf de regie nam.

Wat heb ik gedaan?

Tijdens stap 5 van mijn beroepsproduct kwam ik op het punt dat ik een duidelijke probleemstelling moest formuleren. Ik had inmiddels verschillende inzichten verzameld, maar het was aan mij om hier een scherpe kernvraag van te maken.

Ik ben toen niet gaan wachten op bevestiging, maar heb het gesprek met Eva en Wendy zelf ingepland. In dat gesprek presenteerde ik mijn analyse en legde ik uit waarom ik dacht dat het werkelijke probleem bij NEXT niet het aantal contactmomenten was, maar het gebrek aan structurele verbondenheid ná plaatsing.

Ik onderbouwde dit met feedback van collega’s, doelgroepinzichten en mijn eigen analyse. Door het gesprek niet als controlepunt, maar als pitchmoment te benaderen, durfde ik stelling te nemen. Dat zorgde ervoor dat mijn idee niet alleen werd goedgekeurd, maar ook gedragen werd.

Bewijslast

Reflectie

Vroeger zou ik hebben gewacht tot mijn begeleiders met suggesties kwamen, om dan netjes een richting uit te werken. Maar tijdens mijn stage heb ik gemerkt dat je daar niet ver mee komt. Zeker bij YoungCapital wordt er verwacht dat je zelf nadenkt, keuzes maakt en zelfverzekerd bent in je onderbouwing.

In dit geval voelde ik voor het eerst: ik weet waar ik het over heb, en ik vertrouw op mijn analyse. Dat gaf me het lef om het gesprek te leiden in plaats van alleen te luisteren. Door mijn probleemstelling actief te onderbouwen, kreeg ik niet alleen bevestiging, maar ook waardering. Ik was niet langer de stagiair die afwacht, maar iemand die regie neemt over zijn werk.

Deze ervaring was een omslagpunt in mijn houding. Vanaf dat moment ben ik veel actiever gaan sturen op inhoud, ben ik sneller feedback gaan ophalen en durfde ik meer richting te geven in plaats van die te vragen.

Feedback

Uit gesprekken met zowel Wendy (Mijn stagebegeleidster) als Eva (projectmanager binnen NEXT) blijkt dat dit de spijker op de kop slaat. Beiden zijn blij dat ik hier op uit ben gekomen met mijn onderzoek en zijn benieuwd waar ik op uitkom

Koppeling met Covey

Eigenschap 2 – Begin met het eind in gedachten
Ik hield steeds voor ogen wat ik wilde bereiken met mijn beroepsproduct: een oplossing voor een écht relevant probleem. Door terug te redeneren vanuit dat einddoel, wist ik mijn probleem scherp te formuleren én de regie te nemen over de koers. Dat gaf richting aan het gesprek en aan mijn verdere plan van aanpak.

Blik op de toekomst

Deze ervaring heeft me geleerd hoe belangrijk het is om niet af te wachten, maar initiatief te nemen. Zeker als het gaat om inhoudelijke keuzes. In de toekomst wil ik nog vaker sturing geven aan gesprekken, voorstellen onderbouwen en niet bang zijn om een richting voor te leggen.

Ook in situaties met meer hiërarchie wil ik blijven vertrouwen op mijn analyse en durven zeggen: dit is waar ik voor sta, en daarom. Dat is voor mij leiderschap: het verschil maken door niet alleen te volgen, maar bewust te kiezen en te overtuigen.

Conclusie

In dit voorbeeld ben ik gegroeid van afwachtend naar sturend. Door initiatief te nemen in een belangrijk inhoudelijk gesprek, heb ik laten zien dat ik niet bang ben om richting te geven aan mijn werk. De manier waarop ik mijn probleemstelling heb geformuleerd en onderbouwd, liet zien dat ik eigenaarschap neem over de inhoud en het proces. Dat gaf mij het vertrouwen om zelfstandig verder te bouwen én het vertrouwen van mijn begeleiders om dat ook te doen.